این روزها این جمله مدام در گوشم صدا می کند و نمی دانم چرا هر بار به شدت بغض می کنم .
″بچه ها باید نسبت به آدم بزرگ ها گذشت داشته باشند.″
..

ای کاش !
..

راستش من خیلی وقت ها خیلی ها را در دلم مسخره می کنم و البته بیشتر موارد صدای دلم را بلند هم می گویم تا همه بشنوند و خب بیشتر موارد این بلند گفتنِ آنچه که فکر می کنم باعث رنجش خیلی ها می شود که من حتی این را هم باز در دلم مسخره می کنم و البته با صدای بلند در وبلاگم هم می نویسم که اصلا و ابدا از این موضوع ناراحت نیستم و حتی گاهی خودم را هم به همین خاطر مسخره می کنم که این یکی حتی باعث شادی ام هم می شود .
..

Cafe Nero

گفتم آهن دلی کنم چندی
ندهم دل به هیچ گوسفندی
..
سعدی به روایت نیکات

Cafe Paul
Dubai
.....................................

نمی دانم قبلا گفته ام یا نوشته ام که من خیلی از قیافه در هم کشیده ات هنگام نوشیدن یک نوشیدنی تلخ خوشم می آید یا نه ؟
..

آخ چقدر دوسِت دارم
بیشتر از یه عالمه !
..



پی نوشت : ندارد !
..

می دانی که من خوابِ خوابهای تو را می بینم ؟!
خواب هایی که تو قبلا دیده ای و گاهی برای من تعریفشان می کنی .
..

Mint Tea
Chefchaouen , Morocco
...............................................................

اگر بخواهم برایت تعریف کنم امشب را ، باید بگویم که خب ،
همه چیز آرام و آرام و آرام بود . دخترک مثل یک قطره بارون شفاف و غلطان به همه جای خانه اش سرک می کشد و کشف می کند محیطی را که هیچ دخالتی در بوجود آوردنش نداشته است .
ما با هم سالاد درست کردیم . خیلی سر صبر و با حوصله کاهوهای یخی را شستم . آووکادو را خیلی تمیز و زیبا از وسط دو نیم کردم و مثل همیشه هیجان دیدن هسته اش را داشتم . انگار که قرار باشد یک روزی میان یک آووکادو چیزی غیر از هسته آووکادو پیدا کنم مثل یک پرنده کوچک .
کیوی ها و گوجه فرنگی ها را با چاقو خرد کردم و در تمام مدت بریدن کیوی ها و گوجه فرنگی ها داشتم به این فکر می کردم که شاید بشود از روی شکلی که آدم گوجه فرنگی ها را خرد می کند گفت که چه جور آدمی ست .
او گردو می شکست بدون عجله . گردو ها را دانه دانه میان پارچه می گذاشت و می شکستشان . مغز گردوها را خرد می کرد و به کاهوهای من اضافه می کرد .
پنیر ، سبزی معطر ، روغن زیتون و هزار چیز بهشتی دیگر به سالاد اضافه کردیم .
از همه مهمتر اینکه با هم گپ می زدیم .
داشتم فکر می کردم که تعریف کردن همین کارهای ساده چقدر قشنگ است و چقدر دل آدم را آب می کند و شاید این لحظه از آن لحظاتی باشد که بعدها در زندگی به آن فکر کنم اما ،
من درست در همان لحظات داشتم به این فکر می کردم که چرا این دنیای خیلی کوچک و حقیر اینقدر بزرگ است که من نمی توانم در همین لحظه پیش او باشم که برای اولین بار دارد لحظات پروراندن کودکی را در درون خودش تجربه می کند و با هم درباره آینده خیال پردازی کنیم یا پیش آن دیگری که غمگین و پریشان است و درجایی که خودش هم دلش نمی خواهد روزگار می گذراند و من آرزو داشتم سرش را در آغوش بگیرم و با هم نفس بکشیم یا او که فردا تولدش است و من آرزو می کردم می توانستم برایش هدیه ای بخرم و صورتش را ببوسم .
اینطور شد که با صدای بلند از باران پرسیدم که چرا زندگی اینقدر ناجور است ؟
واقعا ناجور !
چرا یک روزی نمی آید که همه چیز با هم جور باشد ؟
.......................
او همچنان مثل یک قطره می غلطید و می خندید و تکه های اسباب بازیهایش را با هم جور می کرد .
خوش به حالش !
..

آدمهایی در زندگی هستند که انگار فقط گاه به گاه می آیند تا به خاطرت بیاورند تمام چیزهایی که شاید خواسته یا ناخواسته می خواهی از آنها فرار کنی و وجود و حضورشان در آن گاه ها فقط و فقط تاکیدی بر این داستان است که نمی‌توانی از آنچه که باید باشی فرار کنی .
بعضی هایشان خیلی لعنتی هستند !
..

نه هر درخت تحمل کند جفای خزان
غلام قامت سروم که این قدم دارد
..