چقدر خوبه که آدم دوستان خوب داشته باشه . خیلی احساس لذت بخشیه .
چقدر خوبه که آدمها رو دوست داشته باشی . چقدر کیف داره وقتی میدونی دوستایی داری که دوستت دارن . از ته دل ، از صمیم قلب . بدون حساب و کتاب .
اینجوری هیچوقت احساس تنهایی نمیکنی .
از دوستیهای اجباری حالم بهم میخوره . از اینکه به خاطر انجام وظیفه از همدیگه خبر بگیریم بدم میاد . اگه با دل نباشه خیلی راحت میشه فهمید . من خیلی هاشو فهمیدم .
بعضی از آدمها فقط میخوان از کارت سر در بیارن . از 10 دقیقه مکالمه تلفنی ، اون هم بعد از چند ماه ، 9 و نیم دقیقه اش صرف تخلیه اطلاعات میشه . چه کار میکنی ؟ چقدر پول در میاری؟ چی خریدی ؟ چی فروختی ؟ چند فروختی ؟ چقدر اجاره خونه میدی ؟ ............. بعد که همه سوالاتشونو جواب گرفتن تازه میگن : " خوب حالا هروقت وقت داشتی یک قراری بگذار ببینیمت . خیلی خوشحال شدم که زنگ زدی .( تو دلشون میگن : چون داشتم از فضولی می مردم .خوب شد زنگ زدی و خیالم راحت شد .)
بعضی وقتها هم طفلکی ها کم حافظه میشن و یک سوال رو چند بار میپرسن و تظاهرمیکنن که اصلا از موضوع خبر نداشتن در صورتی قبلا چند بار پرس و جو هاشونو انجام دادن . میگن آدم دروغگو کم حافظه میشه . البته شاید هم دوست دارن چند بار در موقعیت های مختلف سوالهاشونو مطرح کنن تا مطمﺌن بشن که یک جواب میشنون و به قول معروف مچ بگیرن ولی موفق نمیشن .
و بعد از اون دیگه هیچی. به بهانه سر کار رفتن و گرفتار بودن و این چیزا یک تلفن هم نمیزنن . خوب آخه کاری ندارن دیگه . فقط میخواستن سر ازکارت در بیارن ، که آوردن . برای یک مدت باز سوژه جدید دارن که بشینن هی حرف بزنن و حرف بزنن و حرف بزنن .
امیدوارم بالاخره به یک جایی برسن با این همه کنجکاوی . ( البته از این به بعد ، چون تا به حال که هیچی نشدن !!!!!)
خوشبختانه من دوستای خوب زیاد دارم . اون دسته از آدمای کنجکاو و فضول هم خیلی خوبن برای اینکه قدردوستای واقعیمو بیشتربدونم.فقط مونده که اسمشونو بگم ، ولی نمیگم که آبروشون نره .
نگاه دار دلِ دوستانِ مشفق را که آزموده محبت ، ز صد هزار ،یکی ست