2005/08/21

تو اين کشور ( امارات )هر روز شاهد يک حرکت جديد در جهت آبادانی هستيم . هر روز يک چيز جديد ساخته ميشه . يک روز صبح که از خواب بيدار ميشی ميبينی که يک ساختمون اون ور خيابون سبز شده . همين الان که دارم اينا رو مينويسم تعداد زيادی کارگر دارن يک پل خيلی بزرگ که در ايران برای ساختنش حداقل ۶سال وقت تلف ميکنن ، خراب ميکنن .
خراب ميکنن که بسازن .
خراب ميکنن که بهترش رو بسازن .
هميشه به پژمان ميگم اينجا وقتی يک جايی رو خراب می کنن خوشحال ميشم چون اطمينان دارم که يک فکر بهتری براش دارن ولی در ايران .
بارها و بارها شاهد بودم که وقتی يک کوچه ای رو مثلا برای لوله کشی گاز می کندند چند ماه طول ميکشيد تا يک آسفالت درجه ۱۰ بريزن رو گندکاريشون . تو زمستون همه کوچه پر از گل ميشه و رفت و آمد، سخت . ولی خب مهم نيست . اصلا هيچی اونجا مهم نيست .
وقتی آثار باستانی ۲۵۰۰ ساله براشون مهم نيست ، کوچه و خيابون های شهر که ديگه تکليفشون معلومه . راجع به جون آدما که اصلا بهتره صحبت نکنيم .
همين چند ماه پيش بود که تو راديو خبر ويران شدن خانه قديمی کمال الملک در نيشابور رو شنيدم و چه غم انگيز بود وقتی گوينده گفت :” ميزان خسارات وارده به اندازه ايست که امکان بازسازی وجود ندارد . “
تمام ديوارهای اين خونه منقوش به نقاشی های کمال الملک بوده . معلوم نيست اين سازمان ميراث فرهنگی چه .... ميکنه ؟؟؟؟؟ لابد حالا جای خونه کمال الملک يک آپارتمان ۳ طبقه ميسازن .
چقدر به ايرانی بودنم افتخار کنم ؟؟؟؟ باور کنيد ديگه همه دنيا ميدونن ما چه ملت بزرگی هستيم . چقدر فرهنگی هستيم . چقدر هنرمنديم !!!!!!!!!