2006/06/17
تارهای صوتی آسیب دیده
اینقدر خسته ام که انگار یک کوه خوردم . به اندازه تمام زندگیم جیغ کشیدم . یک جیغ های بنفشی میکشیدم که خودم باورم نمی شد . ببینین من خیلی فوتبالی نیستم ولی وقتی فوتبال نگاه میکنم از جونم مایه میذارم . چه کنیم . ما اینیم دیگه .
اسکارلت جون دستت درد نکنه . ما رفتیم به مرکز تجاری دبی و اونجا بازی رو دیدیم . البته پژمان می دونست که بازی ها اونجا نمایش داده میشه وچند تا بازی رو هم اونجا دید .
یادم رفت بگم که روی صورتم پرچم ایران کشیدم و خیلی کیف کردم . اونجوری که من جیغ می کشیدم خودم هم باورم شده بود که عاشق ایران و تیم فوتبالشم . نه اینکه نباشم ولی نه در قد و اندازه جیغ هایی که می کشیدم!!!!!
یک بار دیگه هم برای یکی از بازیهای رئال مادرید و بارسلون در مادرید بودم و دیگه آدم وقتی تو یک سرزمین فوتبالی با اون مردم فوتبال دوست باشه و استادیومی که بازی توش انجام میشد هم تو مادرید باشه و اتفاقا شب صدمین سال تولد رئال مادرید هم باشه و همه خیابونها رو آماده آتش بازی کرده باشند ، خب حسابی جو گیر میشه دیگه . من که اون شب خودکشی کردم و آبروم حسابی جلوی میزبان رفت و باعث شرمندگی همراهانم شدم . بدتر از همه این بود که رئال مادرید باخت و مردم مادرید دو روز خونه نشین شدند و همه بساط شادمانیشون به هم خورد . حیف شد . ولی برای من فرقی نمی کرد . من فقط تشویق می کردم .
نوشته شده در 10:34 PM توسط niki.
3 comments
3 Comments:
Anonymous Anonymous said...
Khahesh mikonam khanoom khanooma!


Didi baakhtim ?-:) Amma eyb nadareh Mardooneh bakhtim!!!!!

Take care
1:13 AM  
Anonymous Anonymous said...
akhe ghorbunet beram maghe iran mitune az porteghal bebare?? faghat khubish in bud ke dastekam behetun khosh ghozasht!!
10:36 AM  
Anonymous Anonymous said...
Niki jan tarhaye soti fada saret.... man oonshab ehsas kardam roohiyat ham asib dideh bood... hal o ahvale roohiyat chetore azizam.... HAHAHAHHA

Susan
1:13 PM  
Post a Comment
<< Home