امشب
نکوداشت " جلیل شهناز " رو دیدم از شبکه جام جم .
باز غصه ام گرفت . اینقدر حرص خوردم که مردم . به جای بزرگداشت و نکوداشت و نداشت برین ببینین اونایی که چند سال دیگه میخوایین براشون بزرگداشت بگیرین تو خونه اجاره ای زندگی میکنند یا از خودشون خونه دارن ؟ برین ببینین هزینه دوا و درمونشون رو از کجا میارن؟ چه جوری روزگار میگذرونن ؟ من نمی دونم این پژمان چرا اصلا حرص نمی خوره . اینقدر اخبار دنیای موسیقی که از ایران به گوشم میرسه سطحش پائینه که روز به روز خوشحال تر میشم از اینکه دیگه اونجا نیستم . خسته شدم از بس که کنسرتهای هسته ای ( تخمی ) دادند و از بس بزرگداشت برای آدمهای از دست رفته گرفتند و یک عده یک میکروفن مفتی گیر آوردند و یک سری حرفهای تکراری دادند به خورد شنونده های تکراری . بزرگداشت بزرگترین نوازنده تار ایران بود ولی موزیک متن برنامه تکنوازی سنتور بود . یعنی تهیه کننده برنامه فرق تار و سنتور رو نمیدونسته ؟؟؟؟
تا اونجایی که من یادمه هر وقت برای یک استادی بزرگداشت گرفتند چند روز بعدش خبر درگذشتش رو شنیدیم . خدا به خیر کنه .
فکر کنم از عزراییل پورسانت میگیرند .