خب باید بگم حرفمو در مورد هتل های ایران پس میگیرم . هم تو تبریز هتل های خوب بود و هم اینجا . اینجا کجاست ؟ اگه گفتین ؟ من الان در مرکز استان آذربایجان غربی هستم . ارومیه یا همون رضاییه . هوا سرد و سوزناکه که من خیلی کیف میکنم . دیشب همینطور الکی تصمیم گرفتیم برنگردیم تهران و حالا که تا تبریز اومدیم یک سر هم بیاییم ارومیه .
صبح رفتیم بازار بزرگ تبریز . عمه جان میخواستند فرشی بخرند و به همراه آشنایی رفتیم به بازار فرش که گنجشک رو جای قناری رنگ نکنند و بهمون بفروشند . اونا حسابی مشغول تماشای فرش ها بودند و من هم از فرصت استفاده میکردم و عکاسی میکردم . گاهی وقتها ( یعنی بیشتر وقتها ) احساس میکنم واقعا بلد نیستم عکاسی کنم و از خودم بدم میاد . خیلی چیزهای جالب و دیدنی تو بازار دیدیم . یک خوراکی بامزه ای که تو بازار میفروختند سیب زمینی آب پز و تخم مرغ آب پز بود . خیلی خوشم اومد . آب دهنم راه افتاده بود . تو هوای سرد یک بخاری از این خوراکی ها بلند میشد که نگو . به به .
دیگه چی بگم براتون ؟
از خوراکی های خوشمزه تبریز بگم اما دهنتون آب نیافته . از شیرینی فروشی رکس که تو خیابون امام بود شیرینی های خوبی خریدیم . من که عین این هول زده ها از چند تا از شیرینی ها دونه دونه انتخاب کردم وخریدم وهمشوخوردم . یک عالمه هم بهمون سر راهی دادند . دیروز ناهار رفتیم عمارت " شاهگلی " که کوفته تبریزی بخوریم . چون الان فصل توریست تبریز نیست شهر از نظر توریست خلوته به همین خاطر کوفته تبریزی رستوران آماده نبود و ما چون حتما میخواستیم کوفته بخوریم یک ساعت نشستیم و خودمونوسرگرم کردیم تا کوفته آماده شد .
دیروز صبح هم رفتیم روستای " کندوان " که حدودا چهل و پنج کیلومتر از تبریز فاصله داره . یک روستاییه که تمام خونه هاش در داخل سنگ ساخته شده . میگن مال زمان مغول هاست . اطلاعات زیادی ندارم در موردش . اگه کسی میدونه برام بگه .
یک چیز ناراحت کننده که تو کندوان دیدم این بود که مردم شروع کرده اند به ساختن خونه های جدید در کنار بافت قدیمی که به شکل آزار دهنده ای توی ذوق میزنه . نمی شه گفت تقصیر مردمه . یکی باید بهشون بگه با این کار چه آسیبی به این بناهای تاریخی میزنند و در واقع نون خودشونو آجر میکنند . اونجا هم کلی خوراکی های جالب و دیدنی و خوردنی داشتند . انواع سبزی ها و گیاهان دارویی خشک و گردو وعسل و آلو و شاه دونه و شیره انگور و ... از همین چیزا دیگه .
ساعت پنج از تبریز راه افتادیم به سمت ارومیه . از تبریز تا ارومیه صد و سی کیلومتر راه بیشتر نیست . جاده خیلی زیبایی هم داره . جالب ترین قسمتش گذشتن از روی دریاچه ارومیه بود . با ماشین رفتیم سوار کشتی حمل ماشین شدیم و بعد از یک بیست دقیقه اون ور دریاچه پیاده شدیم . درست اول تاریک شدن هوا سوار کشتی شدیم . آسمون اینقدر ستاره بارون بود که داشتم دیوونه میشدم . جای همتون خالی .
الحمدلله اینترنت هم براهه و خلاصه دلی از عزا درآوردم . من هم تبریز و هم ارومیه رو آخرین بار ده سال پیش اومدم . اون موقع یک دختر دبیرستانی بودم که داشتم خودمو برای کنکور و امتحانات نهایی دبیرستان آماده میکردم . یادش بخیر .