الان بیشتر از یک ماهه که باز افتادم رو دنده " عالم قاسم اف " گوش دادن . اصلا سیر نمیشم از شنیدن . پنج تا آلبوم ازش دارم یکی از یکی قشنگتر . هشت سال پیش اولین بار تو پاریس صداشو شنیدم اونم فقط یک ترانه . ترانه ایه که در سالگرد فوت " نصرت فاتح علیخان " در فستیوال فز مراکش اجرا کرده بود . به قدری این ترانه خوب اجرا شده که موهای تن آدم سیخ میشه وقتی بهش گوش میدی . با اینکه من ترکی خیلی بلد نیستم اما خیلی برام دلچسبه . اون یک ترانه رو به عنوان سوغات از ممالک پاریس ( به قول مظفر الدین شاه ) برای هم دانشکده ای هام آوردم و گویا یک روز تو اتاق صوت و تصویر دانشگاه سر یک کلاسی برای همکلاسی هام گذاشتم تا بشنوند . پارسال یکی از همون بچه ها چند تا از آلبوم های عالم قاسم اف رو برام فرستاد دبی . یک روز که داشتیم چت میکردم و از عالم قاسم اف و صدای خوبش و اجرای تکنیکالش میگفتیم ، به من گفت که میدونی اولین بار کی عالم قاسم اف رو به من معرفی کرد ؟ گفتم نه . گفت : تو . و منو یاد اون روزی انداخت که من دلم میخواست لذت شنیدن این ترانه رو با همکلاسی هام تقسیم کنم . من یک ترانه رو با اونا تقسیم کردم و حالا اون دوستم کلی از سی دی های همون خواننده رو برام فرستاده بود . خلاصه که خیلی دارم حال میکنم . در ضمن این آقا یک دختر هم داره که چیزی از پدرش درخواندن کم نداره و واقعا وقتی با هم آواز میخونن محشری به پا میشه که بیا و ببین . در حال حاضر عالم قاسم اف یکی از پرتکنیک ترین خواننده های شرق به حساب میاد و نو آوری های خاص خودش رو در اجرا داره و همین نوع آوری هاش باعث شده تا موسیقی آذربایجان رو به تمام دنیا معرفی کنه . یک خرده اون قالب سنتی و کلاسیک موسیقی آذربایجان رو شکسته . یکی از چیزایی که خیلی تو این تغییرات بارزه ، اینه که موقع اجرا خیلی راحته و کاملا حرکت میکنه و در ضمن اولین موزیسین آذربایجانیه که من دیدم روی زمین و به صورت چهارزانو میشینه . نوازنده ها و خواننده های آذربایجان تو کارشون یک دیسیپلین خاصی دارن . مثلا همیشه تر و تمیزند و کت و شلوار یا لباس رسمی می پوشند . همیشه روی صندلی میشینند وهرگز به پشتی صندلی تکیه نمیدن . در موارد زیادی خواننده ها ایستاده آواز میخونند و هیچ حرکت اضافی ندارند . اما عالم قاسم اف یک خرده ازین تشریفات کم کرده و دلیلش هم فکر میکنم سفر های زیادیه که به ممالک فرنگ داشته و ارتباط زیاد با موزیسین های فرنگی و غیر فرنگی میتونه باشه . خلاصه که خیلی باحاله . از خوانندگیش که بگذریم به عنوان نوازنده ساز کوبه ای بسیار با شعور ساز میزنه و درک ریتمیک و سلیقه خیلی خوبی در اجرای ریتم داره .

یکی از آرزوهای من اینه یک بار باهاش کنسرت بدم . ای خدا ! یعنی میشه ؟

اینم یک فیلم کوتاه از یکی از آخرین کنسرتهاش در نیویورک .