پسر رقصنده ، یکی از ایرانی های مقیم پاریسه . شاهرخ یکی از این جوونای ایرونیه که سالهای ساله در زمینه رقص فعالیت میکنه و تحقیق . بسیار ایرانیه و از خیلی از کسانی که تمام عمرشون رو درایران زندگی کرده اند ایران رو بهتر میشناسه و در موردش مطالعه کرده . مثل هر کار نو و ایده جدید که همیشه عده ای مخالف داره ، هستند کسانیکه از شیوه کارش انتقاد میکنند . من خودم شخصا کارشو دوست دارم . اسم گروه هنریش
"
نکیسا " ست .
اولین بار شب تولد بیست سالگیم دریک مهمونی که به مناسبت تولد من و دو تا دیگه از دوستام بود در پاریس باهاش آشنا شدم و اون دوره تمام پاریس رو با هم ویزیت کردیم . اینقدر خوب در مورد تمام شهر اطلاعات داشت که بدون او، من و دوستام هرگز نمی تونستیم پاریس رو اینقدر خوب و با ریزه کاری کشف کنیم .
آلبوم "
افسانه تنبور " رو به خاطر همین قطعه خیلی دوست دارم . کیخسرو پورناظری نوازنده تنبور محبوب منه و بسیار مرد متین ودوست داشتنی ه . دختری که شاهرخ رو همراهی میکنه در رقص و در واقع الان سالهاست زوج هنری خوبی هستند با هم ، اصالتا اسپانیاییه ولی او هم در پاریس زندگی میکنه . اسمش کارین ه و آخرین بار چهار سال پیش در مادرید دیدمش که به طور اتفاقی پوستر کنسرت ما رو دیده بود و اومده بود کنسرت . دنیای کوچیکیه .
خلاصه . به نظرم آدم چیزای خوب دنیا رو باید ببینه .