2007/02/13
چهره واقعی من
بالاخره امروز بعد از چهار ماه وسایل اضافی ازون یکی اتاقمون رفت بیرون و من میتونم با خیال راحت یک سر و سامونی به این اتاق مادر مرده بدم . جالب اینجاست که تمام این روزا دلم میخواست این اتفاق بیافته ولی الان که وسایل اضافی رفته اند ، حوصله ندارم به اتاق برسم . اینجوریاست دیگه !!!اینم از همون خواص آدمیزادیه که من همیشه سعی میکنم ازش فاصله بگیرم . ( منظورم فاصله گرفتن از آدمیزادی نبود !!! ) دوست ندارم وقتی به یک چیزی که دلم میخواسته میرسم ، برام بی اهمیت باشه .
چند روزه دارم به شخصیتی که تو این وبلاگ از خودم معرفی کردم فکر میکنم . آیا من همینم که شما اینجا میخونید و همش برام کامنتهای به به و چه چه میذارین و مدام از سلیقه ام تعریف میکنین ؟ اینجا من به شکل یک زن خانه دار که از صبح تو شب داره یک وری با یک گوشه زندگیش میره و غذاهای رنگارنگ میپزه و در و دیوار رو رنگ میزنه و خیاطی میکنه و ... هستم . اما واقعا من اینم ؟ همه اینا فقط یک قسمت از منه . قسمتهای دیگه چی ؟ هیچی .
من یک مشت خصوصیات اخلاقی خوب و بد دارم که خودم ازشون آگاهم اما برام جالبه بدونم شمایی که فقط منو از روی وبلاگم میشناسین ، منو چطوری میشناسین . لطفا برام بنویسین . از نوشته های من به چه نکات بارزی از من رسیدین ؟ ترسناک ؟ بداخلاق ؟ خوش اخلاق ؟ مغرور؟ خودخواه ؟ مهربون ؟ بدجنس ؟ خوش جنس ؟ هرچیزی که فکر میکنین .
خلاصه ، فکر کنم ظرفیت نداشتم اینقدر ازم تعریف کردین با کامنت هاتون . دستتون درد نکنه ها . اما من عادت ندارم همش ازم تعریف بشه . ببخشید اگه یک خرده ( شاید هم بیشتر ) زبونم تلخه و به قول یک دوستی برای همه خط و نشون میکشم . اما من واقعی مجموعه ای از همه ایناست . نه فقط آشپزی و موسیقی و خونه داری و .... .
البته این مشکل همه وبلاگهاست که نمی تونن آینه تمام نمای نویسنده هاشون باشن . قرار هم نیست اینطور باشه . چه بهتر که اینطور نیست .
22 Comments:
آرشیو
May 2005June 2005
July 2005
August 2005
September 2005
October 2005
November 2005
December 2005
January 2006
February 2006
March 2006
April 2006
May 2006
June 2006
July 2006
August 2006
September 2006
October 2006
November 2006
December 2006
January 2007
February 2007
March 2007
April 2007
May 2007
June 2007
July 2007
August 2007
September 2007
October 2007
November 2007
December 2007
January 2008
February 2008
March 2008
April 2008
May 2008
June 2008
July 2008
August 2008
September 2008
October 2008
November 2008
December 2008
January 2009
February 2009
March 2009
April 2009
May 2009
June 2009
July 2009
August 2009
September 2009
October 2009
November 2009
December 2009
January 2010
February 2010
March 2010
April 2010
May 2010
June 2010
July 2010
August 2010
September 2010
October 2010
November 2010
December 2010
January 2011
February 2011
March 2011
April 2011
May 2011
June 2011
July 2011
August 2011
September 2011
October 2011
November 2011
December 2011
January 2012
February 2012
March 2012
April 2012
May 2012
June 2012
July 2012
August 2012
September 2012
October 2012
November 2012
December 2012
January 2013
February 2013
March 2013
May 2013
June 2013
July 2013
August 2013
September 2013
November 2013
December 2013
March 2014
May 2014
June 2014
September 2014
November 2014
January 2015
February 2015
March 2015
April 2015
May 2015
June 2015
January 2016
May 2017
دیگران
وب سایت ها
عکاسیThéàtre de la Ville
Maison Européenne de la photographie
Magnum Photos
and I read all your archives ,I enjoyed it and I like most of your photos,
Just by your weblog ,it looks u grown up in a cultural atmpsphere ,I mean music and arts in general ,And it shows in your life style ,but u sound a little bit spoiled and naive.
it seems you r noy financialy independent .It is not about 50,000 Tooman ,As one time u said in one of your post ,working for a woman in life ,will bring lots of eperience and maturity ,
U can stay at home ,Play piano or .and do lots of arts project ,but u r in safe side
u don't have daily problem with your colleagues and Boss ,Yes Niki ,all of this daily Problem make working woman stronger.
I do not live in Iran for long time and I do not just GHOORBOON SADAGHEH & BAHBAH CHAHCHAH.
But I loke your blog abd your tast of art,speciall the photos about shade .
Happy valentine
اگر باز هم یادم اومد مینویسم....
ولی در کل د ختر خوبی به نظر میرسی، فقط یه کم مغرور و خود بزرگ بین به نظر می رسی...
راستی دوست دارم نظر پاک بوم عزیز رو هم بدونم، البته اگر عین واقعیت بنوسن،
به شما تبریک می گم که مادرشوهری مثل ایشون دارید و متقابلا به ایشون هم تبریک میگم که چنین عروس هنرمند و باسلیقه ای دارند....
اگر ممکنه از هنرمندی هات بیشتر بنویس، مثلا دکوراسیون منزل و هنر عکاسی....
بوسسسسسسسسسسسسسسسسسسسس
به هر حال به نظر من بارزترين صفت تو اينه كه خودتي. سعي نمي‌كني ادا در بياري يا تعارف كني...
راستي، شايد رك‌گويي به طوري كه منجر به شكستن دل كسي بشه خيلي خوب نباشه كه مطمئنا در مورد تو اينطوري نيست. من راستش اين قسمت را در تو نديدم اينطور كه خودت گاهي اشاره كردي و دوستان گفتند به نظرم آمد اين را هم اضافه كنم.
بقيه تعريف‌ها را هم نمي‌كنم ديگه خودت مي‌دوني :)
خوش سلیقه وخوش فکری.
nemidoonam toonestam nazaramo beresoonam ya na.
t.
می خندی و شادی !
به لحظه های خوب و عاشقانه فکر می کنی
می کوشی شور زندگی نمیرد
امیدواری
شب را به انتظار صبح روی یار سر می کنی
اگر خشکسالی شود
به باغهای سیب
به رقص کشتزار
آن زمان که زلف خویش را به باد میدهد امیدوار می مانی !!
اگر تو آرزو کنی
امید با تو ماندنی ست
...
به دور دستها نگاه کن
گذشته رفته است
و
حال هم نماندنی ست
بدان که این همه ریا و رنج نیز رفتنی ست
maneli_s
به نظرم شخصیت قوی داری که می خوای خودتو بیشتر بشناسی حتی به این قیمت که ازت انتقاد بشه...
من يه هفتهاي بيشتر نيست كه وبلاگتو مي خونم .از صراحت وبي پيرايه بودنت خوشم مياد اما يه كمي از بالا نگاه مي كني .بخهه اين دليل كه سعي نمي كني خودت را جاي بقيه بذاري ورفتارت را در اون وضعيت تصوركني به همين دليل هست كه مدام انتقاد مي كني.بهتر نيست بياي پاييين تر با بقيه همراه بشي .راستي كسي تا حالا جداً نقدت كرده.
علاوه براينها من هميشه از خانمهاي اهل موسيقي مخصوصا پيانو يه تصور ديگه داشتم.بلند وظريف وبسيار مليح.ولي تو اينجوري نيستي .عكسهاتو كه ديدم خورد تو ذوقم.با اين همه به خاطر اعتماد به نفست وتوانايييهات تقديرت مي كنم.
www.ahaimardom.persianblog.com
بعضی وقتها ممکنه تلخ بنویسی،بعضی وقتها شیرین
ولی واسه من که تو و پژمان خیلی خوب بودین.خدا حفظتون کنه،من بدی ازشماها ندیدم
در کل چون همیشه احساسات درونی منو میشناسی و درکم میکنی..و.همیشه احترام منو نگه میداری...برای من همون دختر نداشتمی