2007/04/09
هوای خوب
خیلی احساساتی شده ام همین الان . پنجره خونه بازه . هوا بهاریه و یک کم ملس . سردمه اما اینقدر هوا دل انگیزه که پنجره ها ( اونم پنجره هایی که من از باز و بسته کردن هزار باره شون در روز خسته نمیشم )رو 
باز گذاشتیم . امروزبا مانا یک خونه تکونی اساسی کردیم . مبل کهنه و زهوار دررفته ای که تو خونش بود با چه مکافات و بدبختی بردیم پایین . میگم بدبختی چون از صبح تا حالا اینقدر کمرم درد گرفته که فقط روی صند لی به صورت خیلی عمودی میتونم بشینم . تصور کنین که ما دو نفر چطوری یک مبل تختخوابشوی سه نفره خیلی سنگین رو از این راه پله های باریک و چوبی بردیم پایین . چهل و سه تا پله . از شرش خلاص شدیم . بعد عید پاک یک جدیدشو میخریم . فردا قراره برای دوستای فرانسویمون خورشت فسنجون بپزم . الان مقدماتش فراهم شده . منتظر گردو و رب اناریم که قراره تا دقایقی دیگه از استراسبورگ میرسه . این شهر خیلی منو یاد جاهای مختلف ایران می اندازه . صبح هاش بوی شهر تولدم رو میده . شباش بوی شبای عید کلاردشت رو میده . چقدر دلم تنگ شده براش . امشب آسمون پر از ستاره ست . باز من یاد شبهای شهرهای کوچیک ایران می افتم . خیلی برام آشناست . سرمو از پنجره میکنم بیرون و دستمو روی نرده های پشت پنجره تکیه میدم . چقدر کیف داره . عاشق شنیدن صدای پای عابرین پیاده ام . صدای کفش پاشنه بلند . صدای حرف زدن آدما که میاد راحت تر خوابم میبره . سکوت که میشه نگران میشم .
باز گذاشتیم . امروزبا مانا یک خونه تکونی اساسی کردیم . مبل کهنه و زهوار دررفته ای که تو خونش بود با چه مکافات و بدبختی بردیم پایین . میگم بدبختی چون از صبح تا حالا اینقدر کمرم درد گرفته که فقط روی صند لی به صورت خیلی عمودی میتونم بشینم . تصور کنین که ما دو نفر چطوری یک مبل تختخوابشوی سه نفره خیلی سنگین رو از این راه پله های باریک و چوبی بردیم پایین . چهل و سه تا پله . از شرش خلاص شدیم . بعد عید پاک یک جدیدشو میخریم . فردا قراره برای دوستای فرانسویمون خورشت فسنجون بپزم . الان مقدماتش فراهم شده . منتظر گردو و رب اناریم که قراره تا دقایقی دیگه از استراسبورگ میرسه . این شهر خیلی منو یاد جاهای مختلف ایران می اندازه . صبح هاش بوی شهر تولدم رو میده . شباش بوی شبای عید کلاردشت رو میده . چقدر دلم تنگ شده براش . امشب آسمون پر از ستاره ست . باز من یاد شبهای شهرهای کوچیک ایران می افتم . خیلی برام آشناست . سرمو از پنجره میکنم بیرون و دستمو روی نرده های پشت پنجره تکیه میدم . چقدر کیف داره . عاشق شنیدن صدای پای عابرین پیاده ام . صدای کفش پاشنه بلند . صدای حرف زدن آدما که میاد راحت تر خوابم میبره . سکوت که میشه نگران میشم . خیلی چرت و پرت گفتم . این حال الانمه .
3 Comments:
آرشیو
May 2005June 2005
July 2005
August 2005
September 2005
October 2005
November 2005
December 2005
January 2006
February 2006
March 2006
April 2006
May 2006
June 2006
July 2006
August 2006
September 2006
October 2006
November 2006
December 2006
January 2007
February 2007
March 2007
April 2007
May 2007
June 2007
July 2007
August 2007
September 2007
October 2007
November 2007
December 2007
January 2008
February 2008
March 2008
April 2008
May 2008
June 2008
July 2008
August 2008
September 2008
October 2008
November 2008
December 2008
January 2009
February 2009
March 2009
April 2009
May 2009
June 2009
July 2009
August 2009
September 2009
October 2009
November 2009
December 2009
January 2010
February 2010
March 2010
April 2010
May 2010
June 2010
July 2010
August 2010
September 2010
October 2010
November 2010
December 2010
January 2011
February 2011
March 2011
April 2011
May 2011
June 2011
July 2011
August 2011
September 2011
October 2011
November 2011
December 2011
January 2012
February 2012
March 2012
April 2012
May 2012
June 2012
July 2012
August 2012
September 2012
October 2012
November 2012
December 2012
January 2013
February 2013
March 2013
May 2013
June 2013
July 2013
August 2013
September 2013
November 2013
December 2013
March 2014
May 2014
June 2014
September 2014
November 2014
January 2015
February 2015
March 2015
April 2015
May 2015
June 2015
January 2016
May 2017
دیگران
وب سایت ها
عکاسیThéàtre de la Ville
Maison Européenne de la photographie
Magnum Photos
به خواهر گلت هم سلام برسون.
راستی اون صوفا سنگینه رو چرا تنهایی برداشتی؟!اونجا هندی نداره بیاد کمک :D