2007/05/22
سوال؟
من شخصا زمانی که ایران زندگی میکردیم دوست نداشتم هیچوقت ماشین خیلی گرون داشته باشم و یا تو خونه ای زندگی کنم که خیلی فوق العاده باشه . جوری که هر کس چشمش بهش میافته آه از نهادش بلند بشه . همه چیز رو خیلی معتدل میخواستم . دوست داشتم ماشین مدل بالا داشته باشم اما به دو دلیل امکانش نبود . اولیش اینکه پولش نبود و دومی اینکه اگر هم بود احساس امنیت نمی کردم . چرا آدم باید سوار ماشینی بشه که تو خیابون همش فحش و نفرین بشنوه و جرات نداشته باشه یک دقیقه تو خیابون پارکش کنه ؟ مردم اینقدر در ایران تحت فشار اقتصادی و روحی هستند که اعصاب و چشم دیدن کسی رو ندارند که مثلا تو پنت هاوس یکی از برجهای الهیه زندگی میکنه و مشکل مالی نداره و سالی چند ماه رو خارج از کشور میگذرونه و ترافیک سنگین وهوای آلوده و غیرقابل تحمل تهران رو با نشستن تو بی ام و آخرین مدلش و بالا کشیدن شیشه ها و استخدام راننده شخصی به سادگی از سر میگذرونه .
این کلمه ای که الان بکار میبرم در دایره لغات روزمره من نیست اما به نظرم کاملترین کلمه ایه که میتونم الان بگم . مردم به مقدار زیادی عقده ای شده اند . (یادمون نره که همیشه کلمه مردم در مورد اکثریت بکار میره نه همه !!! ) . حق هم داریم که عقده داشته باشیم . چرا نه ؟ مگه عقده چطور بوجود میاد ؟ وقتی محرومیت باشه عقده هم هست . وقتی درآمد زیر چهارصد هزار تومان زیر خط فقر حساب میشه و این در حالیه که درصد بسیار بالایی از مردم درآمدشون زیر دویست هزار تومانه ، توقع داریم چه اتفاقی بیافته ؟
اختلاف طبقاتی خیلی چیز بدیه . دقیقا منظورم اینه که در ایران وقتی درآمد کمی داری یعنی باید رستوران نری ، سینما نری ، لباس های متنوع نداشته باشی ، سفر نری و در یک کلام فقط سعی کنی که زنده بمونی . و اگر پول داری میتونی هر شب شام رو در رستورانهای ژاپنی و ایتالیایی و هندی ( که امروزه تو تهران طرفداران زیادی هم پیدا کرده اند ) بخوری و تابستونها حتما سفری به آنتالیا داشته باشی و زمستونها به دبی برای خرید . (از سفرهای اروپایی و آمریکایی بگذریم ) . مدرسه غیر انتفاعی بری ، آخرین مدلهای لباس های فرنگی رو با قیمت های سرسام آور بخری وآخرین فیلم های سینمای جهان رو در سینمای خانگی تماشا کنی و خیلی چیزهای دیگه .
حالا تصور کنین که دیدن گروه دوم برای گروه اول چقدر سخته و معلومه که دلشون میخواد سر به تن گروه دوم نباشه . وقتی پشت چراغ قرمز یک موتوری از کنارت رد میشه و به تو که تو ماشینت راحت نشسته ای ، فحش میده و نفرینت میکنه که الهی خفه بشی و اگه دزد نبودی که این ماشین رو سوار نمی شدی ، چکار میکنی؟ وحشت نمیکنی؟
وقتی همون موتوری در حال رد شدن کلیدش رو با تمام خشمش که ناشی از محرومیته روی ماشینت میکشه و رد میشه ، چه کار میکنی ؟ جرات داری بیایی پایین ؟ شاید با یک چاقو خطی هم به خودت بیاندازند . پس ساکت میشی و هیچی نمیگی . تصمیم میگیری که از فردا ماشینتو بذاری تو پارکینگ و با آژانس رفت و آمد کنی . خب پس بهتره همون ماشین معمولی رو داشته باشی و همرنگ جماعت بشی .
چرا تو کشورهایی مثل امارات با اینکه اختلاف طبقاتی هم وجود داره این اتفاق ها کمتر میافته ؟ چرا از اینکه ماشین دویست میلیون تومانی سوار بشی هیچ احساس بدی نداری ؟ چرا سران سیاسی کشور با ماشین شخصیشون تو شهر تردد میکنند بدون راننده و محافظ ؟ چرا از اینکه ساعت سه شب تنها برگردی خونه وحشت نداری؟ چرا خونه های بسیار بزرگ و ویلایی نگهبان و دزدگیر ندارند ؟ چرا اینجا هیچ ماشینی دزدگیر نداره ؟ چرا از اینکه عینک آفتابیت رو تو ماشین رو بازت بذاری نگران نیستی ؟
14 Comments:
آرشیو
May 2005June 2005
July 2005
August 2005
September 2005
October 2005
November 2005
December 2005
January 2006
February 2006
March 2006
April 2006
May 2006
June 2006
July 2006
August 2006
September 2006
October 2006
November 2006
December 2006
January 2007
February 2007
March 2007
April 2007
May 2007
June 2007
July 2007
August 2007
September 2007
October 2007
November 2007
December 2007
January 2008
February 2008
March 2008
April 2008
May 2008
June 2008
July 2008
August 2008
September 2008
October 2008
November 2008
December 2008
January 2009
February 2009
March 2009
April 2009
May 2009
June 2009
July 2009
August 2009
September 2009
October 2009
November 2009
December 2009
January 2010
February 2010
March 2010
April 2010
May 2010
June 2010
July 2010
August 2010
September 2010
October 2010
November 2010
December 2010
January 2011
February 2011
March 2011
April 2011
May 2011
June 2011
July 2011
August 2011
September 2011
October 2011
November 2011
December 2011
January 2012
February 2012
March 2012
April 2012
May 2012
June 2012
July 2012
August 2012
September 2012
October 2012
November 2012
December 2012
January 2013
February 2013
March 2013
May 2013
June 2013
July 2013
August 2013
September 2013
November 2013
December 2013
March 2014
May 2014
June 2014
September 2014
November 2014
January 2015
February 2015
March 2015
April 2015
May 2015
June 2015
January 2016
May 2017
دیگران
وب سایت ها
عکاسیThéàtre de la Ville
Maison Européenne de la photographie
Magnum Photos
در مورد عقده ای بودن هم که والا چه عرض کنیم.راست میگی امارات با اینکه اختلاف طبقاتی زیاد بود ولی مردمش اذیت نمی کردن شاید به قول محمد بخاطر قانونهای خرکی و سختی بود که تونسته بودن این همه اقوام رو کنار هم تو صلح و آرامش جا بدن.اینجا به اون معنا اختلاف طبقاتی نیست یعنی درصد کمی از مردم زیر خط فقرن ولی اینجا اگه یه ماشین خیلی حسابی میبینی واسه خودت اصلا دور نیست سوار شدن اون ماشین.اینجا پیشرفت انتها نداره پس کسی هم با حسرت نگاه ماشین ها نمیکنه حتی اگه خودش سوار ماشین 300 دلاری باشه.چون میدونه اگه بخواد میتونه و میشه ولی ایران چی؟
آمین.
:-)
hala az donyaye vagheii ham ke beghzari tu hamin weblog aghe yeki be dobar az mosaferate ya refahe zendeghit benevisi hame mikhan ghurtet bedan...