2007/07/24
تربیت
بزرگترین و تاثیرگذارترین خدمتی که یک پدر و مادر در زندگی به بچه اش میتونن بکنن چیه ؟ منظورم عمیق ترین لطفیه که میتونن بکنن چی میتونه باشه ؟ یک کاری که همه عمر تاثیرش رو روی زندگی بچه شون ببینن و همیشه ازین کار خوشحال باشن و خیالشون راحت باشه ازینکه این بچه همیشه میتونه زندگی موفقی داشته باشه . در هر شرایط و جمعی که قرار میگیره بتونه خودش رو پیدا کنه . چه جوری میشه شخصیت بچه رو مستقل و محکم ساخت که با هر چیز کوچکی نشکنه و تحت تاثیر قرار نگیره ؟
....................................................
قبول دارین که بعضی بچه ها ذاتا شخصیتهای بارزی دارن یا فکر میکنین همه چیز حاصل تربیته ؟
9 Comments:
Anonymous Anonymous said...
نيكات جان چه مسئله مهمي رو مطرح كردي. جواب اين سئوال ميتونه چند پارامتر باشه كه من مسئوليت پذيري و خلاقيت رو خيلي مهم ميدونم. بنظر من شناخت اين پارامترها گام اول و مهمي براي پرورش كودك هست. و گام اساسي بعدي نحوه ايجاد اين پارامترها و نوع پرورش و تربيت هست كه مسئله بسيار سختيست. بخصوص اگر پدر و مادر فقدان اين نوع پرورش را در خودشان ببينند و الگوي مناسبي در اطراف پيدا نكنند. بسيار دشوار و سخت است.

Anonymous Anonymous said...
خيلي دوست دارم نظر بقيه دوستان را در اين مورد بدانم تا استفاده بكنم.تبادل نظر ( همراه با مطالعه) ميتواند مفيد باشد.

Blogger سمیرا said...
تربیت خیلی خیلی مهمه اما نه صد در صد.من قبول دارم که خیلی ها ذاتن یه ویژگی خاصی دارن

فکر کنم یسنای من از جمله بچه هاییه که شخصیت خاصی داره ولی اگه من و مادرش به شکوفایی این وجود کمک نکنیم شاید به اون چیزی که میتونه باشه، تبدیل نشه...

بعد از كامنت اخير يك سايت پيدا كردم كه با ثبت بعضي رفتارهاي دوران نوزادي كودك مي تواند شمايي از شخصيت آينده را به تصوير بكشد، شما هم نگاهي بياندازيد...
يك جور كوييز شخصيت
http://www.justmommies.com/quizzes/baby-personality-quiz.php

Anonymous Anonymous said...
شايد بزرگترين خدمتي كه والدين ميتونن به بچه ها بكنن اينه كه اونو مستقل بار بيارن. يعني جوري كه بتونه روي پاي خودش باسته و به ديگران متكي نباشه.
همه چيز هم تربيتي نيست و بعضي چيزها توي ذات آدمه.
بابت راهنمايي هم ممنون اما من توي بلاگ اسكاي وبلاگ دارم و سايكو اونو ساپورت نميكنه.

Anonymous Anonymous said...
هیچ کس نمی تونه اثر تربیت و زحمت پدر و مادر رو کتمان کنه اما ذات آدمیزاد، حرف اول رو می زنه. خیلی وقتا توی یه خانواده مثلا با چهار تا بچه، یکیشون که ممکنه اولی یا آخری یا وسطی باشه، علی رغم اینکه پدر و مادر، یکی بودن، ناجور از آب در می آد. جوری که باور کردنش سخته که این بچه هم مثل خواهر و برادراش، تحت تعلیم همون پدر و مادر بوده. در هر حال موضوع عجیب و غریبیه !!!؟

Blogger Mahmood Bashaash said...
Salam,

Visit my weblog on http://cyberceo.blogspot.com/

Mahmood.

Blogger هما said...
قدرت انتخاب، ترس از خدا و قانون، نشون دادن راه از چاه، آزادی برای تشخیص خطر و کسب تجربه، مراقبت دورا دور، توجه به موقع، کم توجهی به موقع، خیلی پیچیده است این قضیه نیکات جان. به ذات بچه خیلی بستگی داره