2008/08/13
چاره ای نیست .
گاهی واقعا باید بدون توجه به ساعت زندگی کرد .
نکتورن شماره بیست در دو دیز مینور ( شوپن )* برای من قطعه شبانه ای ست . حتی کمی نیمه شبانه . دوای دردی ست برای نیمه شبهای بیداری .
حالا من هم به جمع چندین میلیون آدمی اضافه شده ام که در دنیا این قطعه را از خودشان عبور داده اند یا اینکه خودشان از آن عبور کرده اند .
اصلا این اصرار برای اجرای قطعه ای که هزاران نفر به بهترین شکل اجرایش کرده اند ومی توانی با مبلغ نا چیزی بارها و بارها در هر ساعت شبانه روز که خواستی بشنویش ، برای چیست ؟
جز اینکه فقط و فقط من می توانم این قطعه را آنجوری که من می توانم اجرا کنم ، اجرا کنم ! ؟
............................
* همان قطعه ای که در فیلم " پیانیست " اجرا می شود .



1 Comments:
Anonymous Anonymous said...
دوست داشتم .
گاهی بی اینکه بدونی ، دنبال یه چیزی می گردی و یهو تو شبانه یه دوست پیداش می کنی . . .