2010/03/18
گاهی اوقات هیچ چیز بهتر از این نیست که به جای رفتن به یک مهمانی ، در نور کم و گرم خانه بنشینی و برای بیست دقیقه گوش بسپاری به یک افشاریِ تر و تمیز از دو پیرمردِ تر و تمیزتر و خوش استیل و هی اشک شوق بریزی برای این همه ذوق و سلیقه که متاسفانه صاحبانش سالهاست زیر خاک خفته اند و مدام در دل بیراه بگویی به خیلی ها که تعداد آلبوم هایشان سر به فلک کشیده اما دریغ از سی ثانیه ذوق و حرف شنیدنی .
بهار سال شصت و شش را به یاد دارم وقتی در مشهد شنیدیم که غلامحسین بیگجه خانی در تبریز درگذشت .
نه ساله بودم !
..
..............................................
این ویدیو را ببینید .
تار : غلامحسین بیگجه خانی
دایره : محمود فرنام

5 Comments:
Anonymous مانی ب said...
سلام
راست گفتید. کیف ناک بود! ا

Anonymous Anonymous said...
اساتید تکرار نشدنی

Anonymous Anonymous said...
و اون موقع من 13 سالم بود و برای مجلس ختمش به اتقاق برادر بزرگترم رفتم به خوانقاه صفی علیشاه,و خاطره فراموش نشدنی من از این مجلس ختم دیدن استاد شجریان برای اولین بار از فاصله نزدیک بود

Anonymous Anonymous said...
Tnx,it was great ,i assume it's your eydee to all of us,Merci

Blogger Unknown said...
yes, a lovely play, don't blame you

Shahrokh