2010/04/27
از خواب نرم نرمک بیدارش می کنم .
قبل از اینکه از اتاق بیرون بروم صدایم می کند .
می گوید که خواب او را دیده است .
من ذوق می کنم .
برمیگردم . لبه تخت می نشینم . میگویم تعرف کن .
تعریف می کند .
می پرسم حالش خوب بود ؟
می گوید خوب بود .
می گویم خدا رو شکر .
لبخند می زنم .
از اتاق بیرون می آیم .
به یک خواب هم راضی ام .
بی انصاف !
..
قبل از اینکه از اتاق بیرون بروم صدایم می کند .
می گوید که خواب او را دیده است .
من ذوق می کنم .
برمیگردم . لبه تخت می نشینم . میگویم تعرف کن .
تعریف می کند .
می پرسم حالش خوب بود ؟
می گوید خوب بود .
می گویم خدا رو شکر .
لبخند می زنم .
از اتاق بیرون می آیم .
به یک خواب هم راضی ام .
بی انصاف !
..
2010/04/25
افسوس که آن گنج روان رهگذری بود
صبح با موسیقی شروع می شود خب همیشه .
عضو جدید خانواده هم اهلِ حال است شکر خدا .
صبح با سه گاه آغاز شد .
سنتور مشکاتیان بود اول . لبخندی زدم . خدایت بیامرزاد .
در پراگ بودیم که خبر را شنیدیم .
بسطامی خواند : آن یار کزو خانه ما جای پری بود !
دلم ریخت .
فردای روز زلزله .
تلفن زنگ زد . بابا رنگ از رویش پرید . لبخند تلخی گوشه لبش دوید . گفت ایرج رفت . می دانستیم که دو روز بعدش عازم سفر اروپا بود . برای کنسرت . پس چرا رفته بود بَم ؟
برای خداحافظی شاید !
از مامان پرسیدم از آقای جنگوک چه خبر ؟
گفت بی خبر نیستیم اما مدتی هست که ندیدمشون .
باز تلفن زنگ زد .
گفت نوشته اند که عطا جنگوک .. !
دلم گرفت .
برای این همه شرافت و مظلومیت و انسانیت بعضی ها در عالم هنر و پر از خشم شدم از پلیدی و بی شرفی بسیاری از همان جماعت که خدا می داند می خواهند به کجا برسند .
عطا جنگوک برای من همیشه سمبل «انسانِ» هنرمند بود و خواهد بود . روی کلمه انسان تاکید می کنم !
یادش همیشه به خیر بوده و باز هم خواهد بود .
..........
سن که بالا می رود بار خاطرات آدم سنگین می شود . سن که بالا می رود آدمهای زندگی آدم زیاد می شوند . سن که بالا می رود کسانی که از دست می دهی هم زیاد و زیادتر می شوند و خب ،
این خیلی بد است !
..
صبح با موسیقی شروع می شود خب همیشه .
عضو جدید خانواده هم اهلِ حال است شکر خدا .
صبح با سه گاه آغاز شد .
سنتور مشکاتیان بود اول . لبخندی زدم . خدایت بیامرزاد .
در پراگ بودیم که خبر را شنیدیم .
بسطامی خواند : آن یار کزو خانه ما جای پری بود !
دلم ریخت .
فردای روز زلزله .
تلفن زنگ زد . بابا رنگ از رویش پرید . لبخند تلخی گوشه لبش دوید . گفت ایرج رفت . می دانستیم که دو روز بعدش عازم سفر اروپا بود . برای کنسرت . پس چرا رفته بود بَم ؟
برای خداحافظی شاید !
از مامان پرسیدم از آقای جنگوک چه خبر ؟
گفت بی خبر نیستیم اما مدتی هست که ندیدمشون .
باز تلفن زنگ زد .
گفت نوشته اند که عطا جنگوک .. !
دلم گرفت .
برای این همه شرافت و مظلومیت و انسانیت بعضی ها در عالم هنر و پر از خشم شدم از پلیدی و بی شرفی بسیاری از همان جماعت که خدا می داند می خواهند به کجا برسند .
عطا جنگوک برای من همیشه سمبل «انسانِ» هنرمند بود و خواهد بود . روی کلمه انسان تاکید می کنم !
یادش همیشه به خیر بوده و باز هم خواهد بود .
..........
سن که بالا می رود بار خاطرات آدم سنگین می شود . سن که بالا می رود آدمهای زندگی آدم زیاد می شوند . سن که بالا می رود کسانی که از دست می دهی هم زیاد و زیادتر می شوند و خب ،
این خیلی بد است !
..
2010/04/14
باران
قرار است در همین ساعت که این پست به وسیله سرویس زمانبندی بلاگر محترم به روی هوا می رود من و تو از هم جدا شویم .
همزیستی مسالمت آمیز و بدون دردسرمان به پایان رسیده . راهی نیست . وقت تمام است .
چهل هفته تمام با هم بودیم . سفرهای طولانی رفتیم ، موسیقی های خوب شنیدیم ، خبرهای خوب و بد شنیدیم ، خانه مان را عوض کردیم ، کلی فیلم دیدیم ، یک عالمه کتاب خواندیم ، ساز زدیم ، عکس گرفتیم و خلاصه با هم زندگی کردیم . چند بار هم اجازه دادی که حضورت را نادیده بگیرم و هر قدر که دلم می خواهد دلتنگی کنم .
همین همراه بودنت باعث می شود خیلی نگران نباشم از وضعیت جدیدی که از این لحظه برای هر دویمان پیش آمده . یعنی اینکه من مادر تو هستم و تو فرزند من . این عناوین خودشان کلی وظایف و تعاریف گنده گنده به همراه دارند و به نظر ترسناک می رسند . تا همین جایش هم خیلی ها چیزهایی می گفتند که واقعیت نداشت (حداقل در مورد من و تو ) . پس از اینجا به بعدش هم می تواند شبیه چیز دیگری نباشد . باید دید !
تجربه داشتن فرزند از همان لحظه ای که فکرش به جان آدم می افتد تا آخرش که معلوم نیست چگونه خواهد بود به قدری شخصی ست که نسخه پیچیدن و صدور هر گونه دستورالعملی برای دیگری کاری بی هوده ست . به خصوص که از جانب کسانی باشد که خودشان تجربه شخصی نداشته اند !!!
باید اعتراف کنم هنوز چیزی از مهر مادری و عشق به فرزند و این چیزها نمی دانم . شاید هم نامگذاری هایم متفاوت است . این را هم باید صبر کرد و دید !
فعلا بیش از هر چیز مشتاق دیدارت هستم و در انتظار کشف گوشه و کنار شخصیت مستقلی که تو هستی . حتما تکه هایی از خودم را در تو خواهم دید . حتما گوشه هایی از پدرت را هم در تو خواهم دید اما این چیزی از ″ تو ‶ بودنِ تو کم نمی کند .
امیدوارم در زندگی ات شاد باشی اما غم را هم تجربه کنی . عاشق شوی و سخت عاشقی کنی با همه تلخی ها و شیرینی های عاشقی ، تا مثل نامت شفاف و پاک و زلال شوی . آینه شوی . زاینده شوی .
تولدت مبارک !
..
همزیستی مسالمت آمیز و بدون دردسرمان به پایان رسیده . راهی نیست . وقت تمام است .
چهل هفته تمام با هم بودیم . سفرهای طولانی رفتیم ، موسیقی های خوب شنیدیم ، خبرهای خوب و بد شنیدیم ، خانه مان را عوض کردیم ، کلی فیلم دیدیم ، یک عالمه کتاب خواندیم ، ساز زدیم ، عکس گرفتیم و خلاصه با هم زندگی کردیم . چند بار هم اجازه دادی که حضورت را نادیده بگیرم و هر قدر که دلم می خواهد دلتنگی کنم .
همین همراه بودنت باعث می شود خیلی نگران نباشم از وضعیت جدیدی که از این لحظه برای هر دویمان پیش آمده . یعنی اینکه من مادر تو هستم و تو فرزند من . این عناوین خودشان کلی وظایف و تعاریف گنده گنده به همراه دارند و به نظر ترسناک می رسند . تا همین جایش هم خیلی ها چیزهایی می گفتند که واقعیت نداشت (حداقل در مورد من و تو ) . پس از اینجا به بعدش هم می تواند شبیه چیز دیگری نباشد . باید دید !
تجربه داشتن فرزند از همان لحظه ای که فکرش به جان آدم می افتد تا آخرش که معلوم نیست چگونه خواهد بود به قدری شخصی ست که نسخه پیچیدن و صدور هر گونه دستورالعملی برای دیگری کاری بی هوده ست . به خصوص که از جانب کسانی باشد که خودشان تجربه شخصی نداشته اند !!!
باید اعتراف کنم هنوز چیزی از مهر مادری و عشق به فرزند و این چیزها نمی دانم . شاید هم نامگذاری هایم متفاوت است . این را هم باید صبر کرد و دید !
فعلا بیش از هر چیز مشتاق دیدارت هستم و در انتظار کشف گوشه و کنار شخصیت مستقلی که تو هستی . حتما تکه هایی از خودم را در تو خواهم دید . حتما گوشه هایی از پدرت را هم در تو خواهم دید اما این چیزی از ″ تو ‶ بودنِ تو کم نمی کند .
امیدوارم در زندگی ات شاد باشی اما غم را هم تجربه کنی . عاشق شوی و سخت عاشقی کنی با همه تلخی ها و شیرینی های عاشقی ، تا مثل نامت شفاف و پاک و زلال شوی . آینه شوی . زاینده شوی .
تولدت مبارک !
..
2010/04/13
بر دل من ز بس که جا تنگ شد از جدایی ات
بی تو ،
به دست خویشتن ،
سینه خود شکافتم !
..
هاتف اصفهانی
بی تو ،
به دست خویشتن ،
سینه خود شکافتم !
..
هاتف اصفهانی
2010/04/07
چقدر دیگر زمان باید بگذرد تا من یاد بگیرم ، یعنی باور کنم که عدالت یکی از تخمی ترین مفاهیم عالم است ؟
بعد در یک چنین لحظاتی ست که همه احساساتم با هم قاطی می شوند و قادر خواهم بود هر کاری انجام دهم .
خطرناک !
..
بعد در یک چنین لحظاتی ست که همه احساساتم با هم قاطی می شوند و قادر خواهم بود هر کاری انجام دهم .
خطرناک !
..
آرشیو
May 2005June 2005
July 2005
August 2005
September 2005
October 2005
November 2005
December 2005
January 2006
February 2006
March 2006
April 2006
May 2006
June 2006
July 2006
August 2006
September 2006
October 2006
November 2006
December 2006
January 2007
February 2007
March 2007
April 2007
May 2007
June 2007
July 2007
August 2007
September 2007
October 2007
November 2007
December 2007
January 2008
February 2008
March 2008
April 2008
May 2008
June 2008
July 2008
August 2008
September 2008
October 2008
November 2008
December 2008
January 2009
February 2009
March 2009
April 2009
May 2009
June 2009
July 2009
August 2009
September 2009
October 2009
November 2009
December 2009
January 2010
February 2010
March 2010
April 2010
May 2010
June 2010
July 2010
August 2010
September 2010
October 2010
November 2010
December 2010
January 2011
February 2011
March 2011
April 2011
May 2011
June 2011
July 2011
August 2011
September 2011
October 2011
November 2011
December 2011
January 2012
February 2012
March 2012
April 2012
May 2012
June 2012
July 2012
August 2012
September 2012
October 2012
November 2012
December 2012
January 2013
February 2013
March 2013
May 2013
June 2013
July 2013
August 2013
September 2013
November 2013
December 2013
March 2014
May 2014
June 2014
September 2014
November 2014
January 2015
February 2015
March 2015
April 2015
May 2015
June 2015
January 2016
May 2017
دیگران
وب سایت ها
عکاسیThéàtre de la Ville
Maison Européenne de la photographie
Magnum Photos