حالا من و باران یک چیزهایی با هم داریم که فقط خودمان می دانیم .
کلمات مشترک ، موزیک های مشترک و صداهای مشترک .
یعنی اینکه من می دانم و او هم می داند که هر کجا باشیم و حتی موقعی که از هم فاصله داریم باید سر آن کلمه یا آن آهنگ یا آن صدا بیاییم پیش هم و به هم لبخند بزنیم .
و خب ،
این خیلی خوب است!
..